Concertverslag Matthäus Passion 6 april 2019

De uitvoering van de Matthäus Passion door de ogen van een projectzanger.

6 april 2019, Sint Jacobskerk Vlissingen


Na vele jaren de Johannes Passion te hebben uitgevoerd in een groot koor en een aantal keren in kleine bezetting, wilde ik dolgraag ooit de Matthäus Passion zingen. Wat was ik blij met de mogelijkheid die geboden werd door de VOV, voor het eerst in 2015. Er werden gast- of projectzangers gevraagd! Ik mocht meedoen en ging oefenen, met behulp van midi-files dat jaar en heb zelfs nog een aantal keren samen met andere alten uit koor 2 thuis bij iemand geoefend. Zo maakte ik me de muziek eigen.

Ook in 2019 mocht ik weer mee doen en heb me met plezier gevoegd in het Zeeuws Concertkoor, uitgaande van de Vlissingse Oratorium Vereniging. Inmiddels ken ik de MP redelijk goed, al vraagt het voor mij altijd weer aandacht en kijk ik er voorafgaand aan de repetitie thuis nog even naar. Dat kan, want er is een serieus repetitierooster. Toegestuurd via de mail, uitgesplitst in partituur Bärenreiter of een Peters, want de nummering loop niet parallel. Sowieso ben ik onder de indruk van hoe alles wordt aangestuurd en geregeld. In vele nieuwsbrieven, die ik na opgave in februari 2018(!) gekregen heb. Als projectzanger word je van alles op de hoogte gehouden en voel je je zeer welkom bij de Vlissingse Oratorium Vereniging.

Op de zaterdagochtenden waarop wordt gerepeteerd stap ik in Middelburg op de fiets en rijd met een groepje naar het Scheldemond college in Vlissingen. Heen over de Nieuwe Vlissingseweg terug over het Bunkerpad. Iedere keer kijk ik er naar uit. Ik geniet van het zingen van dit prachtige werk. Ik zing in koor 2, en vanwege mijn lengte sta ik op de achterste rij bij de alten. Zelfs dát wordt aan het begin van de eerste repetitie geregeld: wie staat waar? Er wordt werkelijk niets aan het toeval overgelaten. Iedere repetitie praat een bestuurslid ons even bij over de start van de kaartverkoop, de voortgang van het repeteren met het kinderkoor en allerhande zaken betreffende het aanstaande concert. Dit gebeurt dus naast de nieuwsbrieven.

Wat heb ik in de loop van alle repetities voor de MP veel geleerd over dit meesterwerk van J.S. Bach. Dat is mede te danken aan de dirigent, Pim Overduin. Als het goed is repeteert iedereen met een potlood in de hand. Zo ook ondergetekende. Als ik in mijn partituur blader, leert mij dat veel over de rollen die we als
zanger kunnen hebben: als toeschouwer, gelovige, ooggetuige of beschouwend, reflecterend. En zeker ook de manier waarop we de koralen en koren moeten
zingen, ze zijn zo verschillend van ‘kleur’ en sfeer. Ik lees woorden als: ingetogen, energiek, actief, pittig, snijdende woede, verontwaardigd!, betrokken,  verdrietig, laatdunkend, spotkoor, vol sarcasme, fel, zing het als een oordeel, onverschillig, liefdevol, ordinair koor, gebed, kille redenering enz. enz. Eigenlijk vertellen dezewoorden het verhaal van de MP. Daarnaast staan er talloze muzikale aanwijzingen bij gekrabbeld. Zo’n partituur gaat er door ‘leven’, al mogen we er natuurlijk niet te veel in kijken, want kijken moeten we naar de dirigent! Daar doen we ons best voor, al lukt dat de ene keer beter dan de andere keer. Pim houdt ons goed bij de les. Dat doet hij op geheel eigen wijze tijdens de repetities.

Pim staat op de ‘bok’ en daar tegenover zit Jos Vogel, vaste begeleider van het koor, achter de piano. Die twee weten wat ze aan elkaar hebben, een blik, scheef lachje, een paar woorden en ze gaan weer door. Soms heb ik er medelijden mee, twee beroepsmusici, die met ons amateurs werken... Wat zullen ze veel foute nootjes horen, af en toe klinkt het ronduit vals of zingen we een totaal ander tempo dan Jos en Pim aangeven. Pim laat dit soms subtiel merken door opmerkingen als: ‘We willen het goed doen toch?’ of ‘Het was niet per se slecht...’ Ik heb bewondering voor het geduld en de humor van deze mannen.
De repetities ervaar ik als ongedwongen en plezierig. Dat heeft zeker te maken met de wijze waarop deze worden geleid. Ik zou twee kantjes kunnen vullen van dit verslag met aanwijzingen en opmerkingen, die soms heel flauw zijn, maar die je wel onthoudt... Voorbeelden?

Sopranen, die hoge noot lukt, als je doet alsof je je plas ophoudt!
Dit moet deftig gezongen worden, als een hete aardappel in de keel
Probeer eens door te rijden in het landschap, het is een benzinemotor
Zing eens als Kermit de kikker
Heb eens een beetje bravoure!
Zing als een jongleur die ballen opgooit
Rustig doorjakkeren....


Eigenlijk zou een filmpje leuker zijn dan een verslag. Want dan zouden we kunnen horen hoe Pim het voorzingt en hoe Jos het voorspeelt. Dan zouden we kunnen zien hoe Pim beeldend Kermit de kikker voordoet, hoe hij zelf jongleur is en hoe hij kijkt als zijn geduld bijna opraakt . Echter, door alle aanwijzingen en achtergrondinfo over de MP en heel veel geduld en muzikaliteit zijn wij opnieuw klaar gestoomd voor de uitvoering en gingen we vol vertrouwen de 6e april tegemoet.

Inmiddels is het concert achter de rug en kunnen we terugblikken op een geslaagde uitvoering. Het was een intensieve zaterdagmiddag en –avond, waarop we genoten hebben van de solisten, het orkest en het kinderkoor. Pim en Jos, in een nieuwsbrief het ‘gouden duo’ genoemd, kweten zich - ogenschijnlijk ontspannen - van hun taak. Als projectzanger is dit waar ik het voor doe. Samen zingen is een feest. En dat enthousiasme brachten we over. In de woorden van de recensent in de PZC: muziek maakt je leven rijker! En natuurlijk ging niet alles perfect en moest ik mijn best doen om niet te blijven steken in de ‘uitglijder’ van koor 2 bij die prachtige tenoraria ‘Ich will bij meinem Jesu wachen’. We blijven amateurs en er ging heel veel goed. Het publiek roemde de geweldige sfeer bij dit bijzondere concert. Het terugblikken op de napraatavond is achter de rug. De dirigent was tevreden en had een goed gevoel
over de avond.

Ik zal de repetitieochtenden missen, het contact met elkaar, het repeteren en het genieten van deze prachtige muziek.
VOV bedankt! Wie weet tot ziens over twee jaar?!

Anneke Duvekot-Bimmel